PeyamaKurd - Komisyon tarafından dün yapılan açıklamaya göre, 1999 yılına ait resmi belgeler, yüzlerce kişinin evlerinden koparılarak sürgün edildiği operasyonların karanlık yüzünü aydınlatıyor.
Belgelerde, sürgünlerin yalnızca güvenlik nedenleriyle yapıldığı iddia edilse de, bunun, etnik temizlik operasyonlarını meşrulaştırmak için kullanılan bir bahane olduğu vurgulanıyor.
Sistematik bir planın detayları
Yayımlanan belgelerdeki bilgiler, Kerkük merkezinden Süleymaniye iline sürgün edilen onlarca Kürt ve Türkmen aileyi ve yüzlerce bireyi işaret ediyor.
Sürgün emrinin verilmesinden sonraki 2 ila 5 gün gibi kısa sürelerde gerçekleşen tahliyelerde, ailelere elektrikli ev aletleri dışındaki eşyalarını taşıma izni verilirken, gayrimenkul gibi taşınmaz malları devlet mülkiyeti adı altında kamulaştırıldı.
Komisyon, bu belgelerin sadece rakamlardan ve tarihlerden ibaret olmadığını, evlerinden zorla çıkarılan ailelerin gerçek yaşam hikayelerini temsil ettiğini belirtti.
Açıklamada, Bu belgeler, toplumsal hafızayı korumak ve geçmişin trajedilerinin bir daha yaşanmamasını sağlamak için tarihin belgelenmesinin önemini hatırlatmaktadır ifadeleri kullanıldı.
Kerkükün araplaştırma tarihi
Kerkükteki demografik değişimin kökenleri daha da eskiye dayanıyor. Bölgede Araplaştırma süreci, 1963 yılında Kürtlerin Kerkük ile Dubs, Sergeran Nahiyesi, Altunköprü, Leylan ve Şivan arasındaki köylerden göç ettirilerek yerlerine Arapların yerleştirilmesiyle başladı.
1957 nüfus sayımı verileri, bu politikaların bölge demografisini nasıl değiştirdiğini gözler önüne seriyor. Bu tarihte Kerkük nüfusunun yüzde 48ini Kürtler, yüzde 28ini Araplar ve yüzde 21ini Türkmenler oluşturuyordu.
Bu rakamlar, Kürtlerin Araplaştırma operasyonlarından önce Kerkükün açık ara çoğunluğunu oluşturduğunu net bir şekilde ortaya koyuyor.
(Rudaw)